Een korte inleiding
Website ter nagedachtenis van Victor de Caluwé en opgedragen aan zij die Belgisch-Congo hebben gebouwd.
Wij, de kinderen van Victor de Caluwé en Marie-Louise Moreels, wensen via deze website het ongewone levenstraject van onze ouders, en meer in het bijzonder dat van vader Victor, kenbaar te maken. De talrijke documenten, brieven, foto’s en getuigenissen die onze ouders hebben gebundeld in een familiearchief, verwijzen naar de vele, soms historische, gebeurtenissen die Victor heeft mogen beleven. Deze tonen ook aan hoe hij steeds trouw is gebleven aan zijn levensopvatting en ethiek.
“Ik ben trots en verheugd verkenner te zijn, mijn optimisme, mijn doorzettingsvermogen en tolerantie, dit alles heb ik te danken aan het scouts zijn “
Deze website heeft eveneens als doel om foto’s, beelden en archieven te delen met al diegenen die Marie-Louise en Victor hebben gekend. Dit geeft hen, en aan hun kinderen en kleinkinderen, de kans plaatsen, gebeurtenissen en periodes te herontdekken.
Paspoort van Victor de Caluwé – 1940
Molenbeek, 07/07/1893
Anderlecht, 25/04/1978
Molenbeek, 19/11/1894
Anderlecht, 12/09/1917
Forest, 18/01/1893
Anderlecht, 09/10/1954
Steenhuyse-Wijnhuyze, 21/01/1897
Anderlecht, 29/04/1981
Bruxelles, 31/03/1911
Anderlecht, 25/10/1995
Etterbeek, 14/05/1920
Sint-Agatha-Berchem, 24/02/2014
Eyangu-lez-Lomela, 5/01/1951
Bruxelles, 12/03/1998
Afscheidskaart van Victor’s vrienden – 1936
.
Doorheen een tijdslijn met zeven periodes loodst deze website u in de voetsporen van Victor de Caluwé. Dankzij een ruim foto- en briefarchief zal deze website op regelmatige basis met nieuwe verhalen en gebeurtenissen, voornamelijk uit Belgisch-Congo, worden aangevuld.
“Ik kan me nauwelijks bedwingen en schreeuw het uit: Leve Congo, Leve zij die Congo hebben verwezenlijkt! “
Wij wensen u veel leesplezier en hopen dat de avonturen van Victor de Caluwé u zullen boeien.
-
‘’ Ik ben in Brussel geboren op vrijdag 31 maart 1911 en gedoopt in de Sint-Jan Baptist ten Begijnhofkerk. Tot voor kort vaarden de vissersboten nog tot in hartje Brussel om de vismet bevoorraden. Het was toen Quick en Flupke nog niet bestonden maar de chocolattentram nog reed. ‘’
-
‘’ Ik ben scouts in Sint-Jans-Molenbeek sinds mijn 14 jaar. In 1932 ben ik er 21 en richt er de 25 ste BSB-groep op. Onze leuze is ‘Steeds Bereid’. Mijn totem is ‘Branche-de-Chêne’. Mijn naam is Victor de Caluwé. ‘’
-
‘’ Op 18 december 1936 scheep ik in op de ss ANVERSVILLE. Een laatste stop in Lobito vóór ik aan wal ga in Matadi op 6 januari ‘37. Rest nog 366 km te sporen met ‘Le Train Blanc’ tot in Leopoldstad. Ik kan me nauwelijks bedwingen en schreeuw voluit. Leve Congo ! Leve zij die Congo hebben verwezenlijkt ! ’’
-
‘’ In november 1943 tracht ik bezet Europa te ontvluchten. Mijn doel is via Spanje en Portugal, Belgisch-Congo te bereiken. Ik word gevat in de Pyreneeën en stevig verhoord door de Gestapo. Hierop volgen 18 maanden beproeving in Mauthausen en Steyr. Ik ben gevangene nummer 53666. ‘’
-
‘’ Op donderdag 21 februari 1946 stijg ik op vanuit Haren-Evere. Ik ben aan boord van de laatste reguliere SABENA-vlucht in een DC-3. 4 dagen en 6 tussenlandingen scheiden onze 2 hoofdsteden. Ik bereik Coquilhatstad na een laatste korte vlucht in een Ju-52. De Congolezen noemen mij IKÉTÉ, ik voel me terug thuis. ’’
-
‘’ Ik heb Lomela gekozen om er mij te vestigen als handelaar. Eind september ’49 verlaten wij Marseille aan boord van de BANFORA. Na een reis van 45 dagen komen we eindelijk in Lomela aan. We reisden per schip, per trein, per rivierboot en per vrachtwagen. Op 13 november 1949 start een nieuw leven in Oost-Kasaï. ’’
-
‘’ De kolonialen van Lomela bouwen het commercieel centrum uit. Samen met Joseph Strypstein richt ik in 1957 FOMETRA op. Het bedrijf beschikt over een garagewerkplaats en een vervoerdienst. Kort nadien levert FOMETRA elektriciteit aan het commercieel centrum. Ik start ook de bouw van de Sint-Paulus kerk van Lomela. ’’
-
‘’Zaterdag 16 juli 1960, het is 11u00, de vliegtuigen komen aan. De Beechcraft E18S van Union Minière is ook van de partij. Op het vliegplein start de evacuatie, afscheid nemen gebeurt overhaast. Even later blijf ik alleen achter, ons huis is leeg en stil. Marie-Louise en de kinderen vliegen via Lodja naar Kamina.’’
